مقاله نقش ورزش در اوقات فراغت به طور خلاصه در زیر آمده است جهت دانلود متن کامل تحقیق به انتهای مطلب مراجعه شود. موضوع اوقات فراغت از دیر باز مورد توجه بشر بوده است و مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که انسان به طور پیوسته در این باره در پی چاره جویی بوده است. در حال حاضر نیز این توجه و حساسیت نه تنها کاهش نیافته بلکه اهمیت آن بنا به دلایل متعددی افزایش نیز یافته است. بخشی از این دلايل عبارتند از : رشد و توسعه زندگی ماشینی، کاهش ساعات کار و فعالیت، ارتقای سطح آگاهیها و دانش بشری و از همه مهمتر و مؤثرتر دگرگونی های فرهنگی و شکل گیری خاص تمایلات و علایق انسان ها است. بر این اساس، تصمیم گیری اجتماعی و فردی درباره ایام فراغت بخش قابل توجهی از زندگی بشر امروزی محسوب می شود و چشم پوشی از آن غیر ممکن است، به گونه ای که بسیاری از کشورهای جهان با استفاده از نتایج تحقیقات و مطالعات در پی یافتن الگوهای مناسب در جهت استفاده بهینه از اوقات فراغت جوامع خود می باشند.
بر اساس نظر کمیته اوقات فراغت در سمینار ملی رفاه اجتماعی، فراغت نخست رهایی از وظایف اساسی است. این وظایف شامل کار برای تامین معیشت و وظایف اساسی است که از جامعه، خانواده و مذهب نشأت می گیرد. افروز معتقد است: «منظور از اوقات فراغت، فرصت و زمانی است که انسان مسئولیت پذیر هیچ گونه تکلیف یا کار موظفی را عهده دار نبوده، زمان در اختیار اوست که با میل و انگیزه شخصی به امر خاصی بپردازد» . دومازیه، جامعه شناس فرانسوی می گوید: «اوقات فراغت مجموعه فعالیت هایی است که شخص پس از ارزیابی از تعهدات و تکالیف شغلی، خانوادگی و اجتماعی با میل و اشتیاق به آن می پردازد و غرض اش استراحت، تفریح، توسعه دانش یا به کمال رساندن شخصیت خویش یا به ظهور رساندن استعداد، خلاقیت ها و یا بالاخره بسط مشارکت آزادانه در اجتماع است». ورزش بایستی بخشی از تفریحات سالم روزمره انسان در قرن بیست یکم گردد. کانترز می نویسد: اگر تمام بیماری های سرطان کنترل شود، به طور متوسط فقط دو سال بر طول عمر انسان ها اضافه می شود. اما اگر تغذیه خوب، تمرینات ورزشی و عادات خوب بهداشتی (به ویژه نکشیدن سیگار) رعایت شود، به طور متوسط هفت سال بر طور عمر انسانها اضافه خواهد شد. ماتسودا می نویسد: ضرورت توجه به ورزش همگانی در جهات فرهنگی، اوقات فراغت، بازی ها و همچنین عوامل سلامتی بیولوژیکی بیشتر مورد تأکید قرار خواهد گرفت. پرفسور مک کلوی می گوید: با پرداختن به اوقات فراغت و ورزش و ورزش های تفریحی، غرور و فرهنگ ملی و سنن با عنایت به بازی های ملی و محلی و بومی نگهداری و تقویت می شود.
در مقاله پیش رو که ماحصل تحقیق مرتبط با نقش ورزش در اوقات فراغت سالمندان و معلولین ویلچر نشین و سایر اشخاص دارای معلولیت که جامعه آماری آن تعداد افراد نمونه ۶۱۰ جانباز و معلول مرد (۴۰۴ نفر جانباز و ۲۰۶ نفر معلول) می باشند. جامعه تحقیق از میان جانبازان و معلولین شهرهای تهران، ورامین، دماوند، شمیران، کرج، رشت و شیراز بود؛ این شهرها تنها به دلیل سهولت در جمع آوری اطلاعات و اجرای تحقیق مورد توجه بودند. این تحقیق از نوع موردی و زمینه ای بود که با استفاده از نتایج پرسشنامه باز، یک پرسشنامه بسته تنظیم و اجرا گردید. به منظور نمایش اطلاعات از روشهای آمار توصیفی استفاده شده است و با استفاده از روش آماری Chi Square رابطه میان متغیرهای مورد پرسش بررسی شده است.
قبل از آگاهی از نتایج تحقیق حاضر مطالعه مطالب زیر پیشنهاد می شود:
[display-posts category=”articles” posts_per_page=”10″]نتایج تحقیق بدین شرح می باشد:
میزان اوقات فراغت حکم شمشیر دو لبه را دارد. کمبود آن موجب خروج زندگی از مسیر طبیعی خود خواهد شد و بسیاری از مشکلات جسمی و روحی را باعث خواهد گردید. فراوانی و کثرت ساعات فراغت نیز هر چند که ابتدا به ساکن مثبت ارزیابی می شود، ولی چنانچه به شکل مطلوب مورد استفاده قرار نگیرد، بسیار خطرناک خواهد بود. با توجه به اطلاعات حاصله در تحقیق حاضر میزان ساعات فراغت جانبازان و معلولین مورد مطالعه بسیار بالاست. امر فوق با توجه به عدم تحرک این قشر منطقی به نظر می رسد. حدود ۲۴ درصد افراد اظهار داشته اند که در شبانه روز بین ۱۲ تا ۱۸ ساعت فرصت فراغت دارند. اگر دامنه را قدری وسیع تر در نظر آوریم، آنگاه ملاحظه می شود که حدود ۴۵ درصد گروه مورد مطالعه بیش از شش ساعت فرصت فراغت دارند. از سوی دیگر، نزدیک به ۳۰٪ نفرات با واژه غیر کمی ولی کاملا قابل فهم بیشتر اوقات بیکارم پاسخ داده اند.
نتایج به دست آمده به شکل بارزی اهمیت و ضرورت غنی سازی ایام فراغت این گروه از اجتماع را گوشزد می کند. برای درک این اهمیت کافی است فردی را در نظر بگیریم که بین ۶ تا ۱۸ ساعت فرصت را نمی داند چگونه بگذراند، آیا غیر طبیعی است که چنین فردی به هر فرک و عملی بپردازد؟! اشتغال و فراغت در واقع دو روی سکه زندگی هستند و تأثیر این دو جنبه در یکدیگر قطعی و آشکار است. گذشته از تأثیر کمی (میزان ساعات باید توجه داشت که کیفیت گذراندن اوقات فراغت نیز از اشتغال و چگونگی اشتغال تأثیر می پذیرد.
در بررسی تحقیقات انجام شده قبلی پیرامون اوقات فراغت، وجود و یا عدم وجود ارتباط آماری بین برخی از متغیرهای مورد بررسی قرار گرفته بود، به طوری که در تحقیق حاضر نیز ارتباط برخی از متغیرهای زمینه ای و غیر زمینه ای با میزان اوقات فراغت و پرداختن به ورزش مورد بررسی قرار گرفت نتایج حاصله حاکی از آن بود که بین جنسیت، تأهل، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه جانبازان و معلولین با میزان اوقات فراغت جانبازان و معلولین رابطه معنی داری در حد 1%=a مشاهده شده است که این با تحقیقات انجام شده قبلی که توسط تندنویس در این زمینه صورت گرفته، دارای نتایج یکسانی است، همچنین بین جنسیت، تأهل، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه جانبازان و معلولین با پرداختن به فعالیت های ورزشی جانبازان و معلولین رابطه معنی داری در حد 1%=a وجود داشته است. در حالی که بین وضعیت سکونت یا میزان اوقات فراغت، و نیز بین وضعیت سکونت با پرداختن به فعالیت های ورزشی رابطه معنی داری مشاهده نشده است. در راستای دستیابی به یک سیمای روشن از راههای مقابله با مشکلات روحی، رابطه میان مشکلات روحی و ورزشکار بودن یا نبودن جامعه مورد تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. زمینه این مطالعه از آنجا ناشی می شود که نتایج تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که تربیت بدنی و ورزش ابزاری توانمند در کاهش فشارهای روحی است.
منبع: sid.ir